Kroon en scepter. Pracht en praal en het dolste van de Engelse kroningen.
Koninklijke kampioenen, vallende edelen en vloekende vorsten: verhalen van achter de coulissen van de coronation door meesterverteller en anglofiel Harry De Paepe.
U zag auteur, leraar geschiedenis en Engeland-expert Harry De Paepe wellicht in één van de actualiteitsprogramma’s of nieuwsuitzendingen naar aanleiding van het overlijden van koningin Elisabeth II en de kroning van koning Charles III.
Enkele jaren geleden was hij bij ons te gast met zijn lezing 'de twee kanten van het kanaal', over de eeuwenoude band tussen Engeland en onze gewesten.
Ondertussen schreef hij een nieuw boek: Kroon en scepter. Pracht, praal en het dolste van de Engelse kroningen'. Hierin laat hij ons op een heel onderhoudende en verrassende manier kennis maken met een belangrijk onderdeel van de Bristse monarchie, met verhalen achter de coulissen over Koninklijke kampioenen, vallende edelen en vloekende vorsten,
De Engelse kroningsceremonie kent haar oorsprong in 973, toen de benedictijn Dunstan het hoofd van koning Edward de Vredevolle zalfde en vervolgens kroonde. Sindsdien volgde men hetzelfde stramien.
Dat stramien kende een hobbelig parcours: de aanwezige menigte durfde wel eens luidruchtig te beginnen eten en drinken, een te kronen tienjarige viel in slaap tijdens de ceremonie, de kroningskroon donderde op de grond, een monarch had meer oog voor zijn maîtresse dan voor zijn koningin – eentje moest zelfs letterlijk uit een vrijpartij worden gesleurd –, het koor zong vals of wachters aan de poorten van Westminster Abbey schrokken zo hard van het gejuich dat opsteeg dat ze van de weeromstuit Londen begonnen te plunderen.
Na deze lezing zie je een belangrijk onderdeel van de Britse monarchie in een ander licht.